De Franse Revolutie wordt algemeen beschouwd als het begin van een nieuwe tijd, een tijd waarin democratie de plaats zou innemen van absolutisme en dictaturen en waarin de Verlichting, met een heilig geloof in het verstand en de wetenschap, religie en geloof zou verdrijven.
Veel van deze ideeën zijn werkelijkheid geworden in onze zogenaamde Westerse Wereld, maar mondiaal gezien ligt dat heel anders. Nog steeds leven er miljoenen mensen in onvrijheid onder dictaturen, nog steeds is er geen sprake van 'gelijkheid', en zijn er enorme verschillen in ontplooiingskansen tussen de mensen van het rijke Noorden en die van het arme Zuiden, alsook in armoede, ondervoeding, slechte sanitaire voorzieningen,
gebrek aan scholing, medische verzorging en andere asociale toestanden.
Als we dan ook nog denken aan de verschrikkingen van de Eerste en Tweede Wereldoorlog die nota bene in het 'Verlichte' Westen zijn ontstaan, aan de gruweldaden begaan onder communistische en fascistische regimes, aan de nog overal op de wereld voorkomende
oorlogen, dan zou je kunnen gaan twijfelen aan het nut van idealen, het bestaansrecht van de mens en de zin van het leven.
Een hemel op aarde probeert op een bescheiden wijze duidelijk te maken dat de wereld sinds de Franse Revolutie enorm veranderd is. Er werd een Hemel op Aarde beloofd, maar dit ontaardde vaak in het tegenovergestelde. Daarom ging Van Os op zoek naar gedachten die niet zozeer een alomvattend systeem beogen, maar als grondslag kunnen dienen voor een nieuwe aanpak van de huidige problematiek, met name in Nederland. Zoals hij zelf zegt:
'Voor mij is dit een droom, voor U misschien wel een nachtmerrie, maar naar ik hoop in ieder geval een bijdrage tot discussie en verandering.'