Op onweerstaanbare toon, vol zelfspot en relativeringsvermogen, vertelt Hanneke Groenteman in Doorzakken bij Jamin over de centrale rol die eten in haar leven inneemt. Ze verhaalt van haar onverwoestbare belangstelling voor diëten die nooit tot blijvend resultaat hebben geleid en geeft in dialogen met zichzelf haar innerlijke tweestrijd weer wanneer in de supermarkt een chocoladecroissantje lonkt, of de sporttas met nieuwe sportkleding al maandenlang in de gang staat te wachten om ingewijd te worden. Ook hoort u ontroerende passages over de jeugd en het leven van Hanneke Groenteman, de oorlogsjaren waarin zij als kleuter zonder haar ouders moest onderduiken, en haar latere ervaringen als bewust alleenstaande moeder. Op bijna terloopse wijze raakt zij aan de kern en tevens het gat van het bestaan: liefde en verlies, veiligheid en onveiligheid. Op dit luisterboek, voorgelezen door de schrijfster zelf, komt dit heerlijke boek over het eeuwige gevecht tussen lust en goede voornemens, tussen ideaal- en spiegelbeeld, opnieuw aanstekelijk tot leven. Hanneke Groenteman (1939) werkte van 1962 tot 1973 bij Het Parool. Bij VARA-radio presenteerde ze o.a. de programma's Hoor Haar en Ophef en Vertier. Bij de VPRO-televisie presenteerde ze het kunstprogramma op de zondagmiddag De Plantage en bij de NPS het programma Boeken op Zondag. In 2006 verscheen haar tweede boek, Dikke dame.

Recensie(s)

Radio- en televisiepresentatrice Hanneke Groenteman schreef een columnachtig boekje over dik zijn en de rol van eten in haar leven: over de onzekerheid over haar uiterlijk en de aantrekkingskracht van (vaak slecht) voedsel. Stukken over wanhopige afvalpogingen, de verschillende dieten die de afgelopen 30 jaar in de mode zijn geweest en haar dweperij als tiener met de superslanke Audrey Hepburn worden afgewisseld met ontroerende verhalen over haar relatie tot haar ouders, haar onderduikperiode op jonge leeftijd en de dood van haar pasgeboren dochtertje. Daartussendoor een aantal dialogen met zichzelf waarin zij haar innerlijke tweestrijd over eten en sporten cynisch weergeeft. Uiteindelijk concludeert zij dat schaamte, wellicht voortkomend uit de onderduiktijd, de reden zou kunnen zijn voor het niet accepteren van zichzelf zoals ze is. Het geheel is geschreven in korte zinnetjes met de nodige humor en relativering. De tekeningen van Peter van Straaten zijn, zoals gewoonlijk, geestig en herkenbaar.