Mens en dier - een relatie vol tegenstellingen! We houden van onze huisdieren en vertroetelen ze. In onze omgang met 'nuttige dieren' hebben we vaak een nuchtere, minachtende houding en we laten ze in megastallen vegeteren tot ze aan de lopende band worden geslacht. Wat drijft ons om sommige dieren in nood te redden en andere stelselmatig te doden? Wat geeft ons het recht dieren te behandelen alsof het zielloze en gevoelloze wezens zijn? We kunnen een keuze maken: wegkijken of ons er verder in verdiepen.Hanna Rheinz helpt ons deze gecompliceerde toestand te begrijpen in haar 'kabbala der dieren'. Ze maakt duidelijk dat alles wat we dieren aandoen, effect op onszelf heeft. De beschrijving van verschillende diermensen - zoals de vogelmens, hondmens en egelmens - toont het dier als spiegelbeeld van de mens. Essayistisch, onderhoudend, soms humoristisch en satirisch ontstaat zo het beeld van een holistische relatie. De wederzijdse liefde tussen mens en dier maakt de complexe onderlinge relatie bewust en bevordert het samenleven.Dr. Hanna Rheinz is (dier)psycholoog, publicist en beeldend kunstenaar en werkt als cultureel redacteur. Ze is voorzitter van de internationale vereniging Trialog 4 Animals, die zich ook binnen religies voor dierenbescherming inzet. Ze woont met twee paarden, een ezel, kippen, katten en een hond op een boerderij.
Recensie(s)
De ambivalente verhouding tussen mens en dier is een actueel onderwerp (Foer, Herzog, Duve). Rheinz kiest het originele uitgangspunt van het jodendom als diervriendelijke godsdienst bij uitstek. Daarbinnen knoopt zij vooral aan bij de kabbalistische mystiek. Als mens en dier een band met elkaar aangaan, gebaseerd op onderling respect en vertrouwen, zijn beide daarbij gebaat. Het vreedzame samenleven van alle soorten biedt bovendien de beste kans op overleven. Dit toekomstbeeld sluit het eten van vlees en andere vormen van uitbuiting van dieren uit. Gelet op haar vele publicaties en de websites die ze coördineert (opgenomen in de bronnenlijst), lijkt Rheinz de aangewezen persoon om deze ideeën te introduceren. Maar of het nu ligt aan de associatieve stijl waarin logische verbanden ontbreken of aan de vertaling, dit boek leest moeizaam. Bovendien zullen weinig lezers vertrouwd zijn met de slechts summier aangeduide joodse (mystieke) traditie. Een inspirerende gedachte zal iedereen in dit boek wel vinden, maar een 'kabbala voor de dieren' vraagt een betere onderbouwing.