"Anawari stak zijn hand onder het laken en gleed met zijn vingers over zijn borst. 'Verdomme, ze hebben me te pakken gehad,‘ dacht hij. Een netwerk van verse littekens bedekte vrijweI zijn gehele borsthuid, het strekte zich van schouder tot schouder uit en reikte bijna lol aan zijn buik."
Hoofdfiguur in Karan is Anawari Mallee. Hij is een Aboriginal, maar heeft aardig zijn draai gevonden in de wereld van de blanken. Hij heeft hun scholen bezocht, woont samen met een blanke vrouw en heeft een baan bij het Tribale Onderzoek en Assimilatie Centrum.
Op een dag wordt hij wakker en ontdekt tot zijn schrik dat zijn borst bedekt is met spiraalvormige inkervingen. Om de betekenis daarvan te doorgronden richt hij zich naar de informatie opgeslagen in de computers van het Centrum.
Daar komt hij achter het bestaan van de eerste nucleaire explosie, en het plan van de blanken om de laatsten van zijn volk uit Ie moorden: ze jagen op Aboriginals om ze te gebruiken in afschuwelijke genetische experimenten.
Zo begint zijn transformatie van een aangepaste onderzoeker in een voortvluchtige die zijn afkomst niet kan verloochenen en op zoek moet zijn naar zijn ‘karan’, de geest van het land van zijn stam.
Karan is (na "Walg") het tweede deel in de indrukwekkende ‘ecologische romanreeks’ van B. Wongar over Australië. Ook in deze roman is het verhaalgegeven gebaseerd op ware ervaringen van een oude Aboriginal die ernstig ziek is als gevolg van de kernproeven die de Britten in de jaren vijftig en zestig hebben gehouden in een woestijngebied in het zuiden van Australië waar zogenaamd niemand woonde. [bron: flaptekst]