Op 63-jarige leeftijd neemt Peter afscheid van de school, waaraan hij bijna 40 jaar als leraar scheikunde verbonden is geweest. Tal van vrienden en bekenden zijn bij zijn afscheid aanwezig, onder wie ook de vrouwen met wie hij ooit een relatie had. Op één na.

Het afscheid confronteert hem met de vraag wie hij geworden is en wat voor hem de zin of de essentie van het leven is. Welke van zijn vroegere idealen hebben de tand des tijds doorstaan? Waar kan of durft hij nog in te geloven, of zich hard voor te maken? Hoe eerlijk zijn de vrienden waarmee hij zich omringd heeft en tegen wie hij heeft opgekeken? En hoezeer heeft hij zich zelf laten leiden door de waan van de dag of een plotseling opvlammende begeerte?

Pas laat in zijn leven beseft hij hoe zijn drang te breken met zijn Zeeuws gereformeerde achtergrond en deel uit te maken van een milieu van links-activistische leeftijdgenoten hem heeft verwijderd van zichzelf en zijn eigen innerlijk kompas. Een verwijdering met een voor hem wel heel ingrijpend gevolg. Wie is hij, als het meest essentiële in het leven hem ontnomen is?

Recensie(s)
Na zijn strenge opvoeding in Zeeland gaat Peter Dieleman zo ver mogelijk weg van zijn ouders studeren, in Groningen. Daar wordt hij lid van een linkse actiegroep. Ook begint hij zijn loopbaan als leraar. Na een aantal jaren verbrandt hij zijn schepen achter zich en vertrekt hij naar Leiden. Dertig jaar later gaat Peter met vervroegd pensioen en zijn leven flitst aan hem voorbij. Hij snapt niet waar de tijd is gebleven en wanneer hij zichzelf verloor. De zin van het leven vond hij niet in dwingende ideologie, niet in burgerlijkheid en ook niet in de weerbarstige praktijk van relaties. De roman beschrijft bijna een heel leven. Het is een heerlijk boek, zowel om te zien als om het levensverhaal van een slimme maar koppige man die vaak achter het net vist. Met vrouwen heeft hij vooral pech. Hij zet hen op een voetstuk maar tegelijk neemt hij niet de moeite ze werkelijk te kennen. Ook zijn vriendschappen zijn nogal wankel. Uiteindelijk vindt hij rust maar wel tegen een prijs. Tweede boek van Pieter Sparre (1943), na ‘Gevangen’*. Kleine druk.