Twaalf preken over het Lied der liederen bevat twaalf preken over het Hooglied, in 1759 door William Romaine uitgesproken.
Het allesbeheersende onderwerp van de preken is de heerlijkheid van de Bruidegom Christus en Zijn volstrekte onmisbaarheid voor zondaren.
Behalve de preken over het Hooglied, bevat dit boek ook drie brieven van Romaine. Ze laten zien dat hij bij zijn pastorale arbeid ook aandacht had voor het zwakke, bestreden geloof, en voor de uit- en inwendige verzoekingen die gelovigen vaak overkomen.
William Romaine (1714-1795) was, evenals de bekende John Newton, predikant in de Church of England, de Engelse Staatskerk. Omstreeks 1750 was Romaine in Londen in de parochie van St. Dunstan-in-the-West benoemd tot Lecturer met de opdracht er op een doordeweekse dag te preken. Hij heeft dit volgehouden tot zijn overlijden in 1795, dus ook nadat hij in 1766 na veel strijd een eigen predikantsplaats had gekregen, of, in termen van de Anglicaanse Kerk, rector was geworden van de parochie St. Andrew-by-the-Wardrobe and St. Anne Blackfriars, eveneens in Londen.
Romaine ondervond in St. Dunstan’s van officiële kerkelijke zijde veel tegenwerking. Zijn ernstige, zuiver gereformeerde prediking trok echter grote menigten toehoorders, voornamelijk uit het eenvoudige volk. De pekende leekprediker Huntington was in latere jaren in St. Dunstan’s een van zijn trouwe toehoorders. Romaine was bevriend met Whitefield, Toplady, Hervey en verscheidene andere, uit de kerkgeschiedenis van de achttiende eeuw, bekende voorgangers.