In de loop van de geschiedenis is de mens erin geslaagd om de aardrijkskunde, de geneeskunde, de wiskunde, de scheikunde, de natuurkunde en de astronomie te ontdoen van religieuze dogma's. Dat gebeurde nadien ook met het recht en de biologie. Het wordt hoog tijd om nu de ethiek los te koppelen van religieuze ballast. Vandaar dit pleidooi voor atheïsme als basis voor de moraal. Dat betekent niet dat mensen ongelovig moeten worden. Elke mens gelooft wat hij wil, maar niemand mag zijn of haar geloof opdringen aan een ander. De auteur wijst op de negatieve houding van religies ten aanzien van andersgelovigen, ongelovigen, vrouwen, homoseksuelen, seksualiteit, wetenschap en burgerlijke wetgeving. Hij toont aan dat de basis van de moraal niet stoelt op godsdienstige bepalingen maar op de rede en dat de wereld daardoor menselijker en dus beter wordt. Hij ontwikkelt bovendien zelf Tien Seculiere Geboden die moreel hoogstaander zijn dan de Tien Geboden van de Bijbel. Vele deugden, die door godsdiensten werden gekaapt en zelfs misbruikt, zoals hoop, liefde, barmhartigheid, eerlijkheid en rechtvaardigheid plaatst hij in een seculier humanistische context. De auteur sluit hiermee aan bij de eeuwenlange strijd voor emancipatie en zelbeschikkingsrecht van elke mens, wat in het verlengde ligt van de strijd tegen alle vormen van onderdrukking in het verleden, zoals het verzet tegen het kastensysteem in India, tegen de Jodenvervolging in Duitsland, tegen Apartheid, tegen racisme, tegen de onderdrukking van de vrouw en tegen homofobie. Atheïsme als basis voor de moraal biedt hoogstaandere regels dan de Bijbel en de Koran en is een oproep voor een nieuwe Verlichting tegen het obscurantisme van radicale gelovigen.