Het Novodevicij-klooster, gebouwd in 1524 als onderdeel van een ring verdedigingskloosters rond Moskou, is een belangrijke plek uit de Russische geschiedenis. Ivan de Verschrikkelijke dwong weduwen van terechtgestelde grootgrondbezitters hier in te treden en al hun land, geld en juwelen af te staan. Zo werd het klooster al snel het rijkste van Moskou. In dit klooster trok Boris Godunov zich terug na de dood van tsaar Feodor in 1598 en daar verzamelde het volk zich om hem te smeken tsaar te worden - we herkennen de openingsscène uit Mussorgski’s opera Boris Godunov. In de zeventiende eeuw traden diverse tsarina’s en dochters van tsaren al dan niet vrijwillig tot het klooster toe. Die eeuw kende een bloeiperiode tijdens het bewind van Sofija, de halfzuster van de toekomstige tsaar Peter de Grote. Tegenwoordig is het Novodevicij- klooster een museum en, sinds 1994, heeft het weer een abdis.
In Schittering van de tsaren. Kunst uit het Novodevicij-klooster vertelt kunsthistorica Désirée Krikhaar, gespecialiseerd in vroeg- en Oost- christelijke kunst, de geschiedenis van het klooster in woord en beeld en brengt een schitterende selectie schatten voor het voetlicht. Ikonen, graf- ikonostases, liturgische gewaden, schilderijen, attributen en geschenken tonen de enorme rijkdom die bijeen is gebracht op deze bijzondere plek waar zich vele, vaak macabere historische taferelen hebben afgespeeld.