'....um nicht zu lügen", ein fragment aus dem Leben des vergnügten Schulmeisterlein Maria Wuz in Auenthal, erscheint zum 200. Geburtstage Jean Paul.
Ernst v. Dombrowski machte, für diese vierte Ausgabe der Arethusa Presse, die Holzstiche.
Gestaltung und Druck von Frans Spruyt.
Auflage: 250 numerierte Exemplare.
Nr. 220

Jean Paul, pseudoniem van Johann Paul Friedrich Richter (1763 — 1825) was een Duits pedagoog en schrijver van satirische romans.
Geleidelijk bereikte Johann Paul Richter, die zich als eerbetoon aan Rousseau Jean Paul had genoemd, erkenning en financiële stabiliteit met zijn humoristische schrijfselen, waarvan het Leben des vergnügten Schulmeisterleins Maria Wutz autobiografische kenmerken heeft. Zijn grote doorbraak kwam in 1795 met Hesperus. Het daaropvolgende jaar trok hij naar Jena en Weimar en ontmoette er Goethe en Schiller. Na zijn moeders dood in 1797 leidde hij een peripathetisch bestaan met grote literaire activiteit; hij kwam in contact met de vroege Romantiek en las de werken van Herder, van wie hij een goede vriend werd. Hij woonde een tijd in Leipzig en Hildburghausen, en vervolgens in Weimar en Berlijn, alwaar hij in 1801 huwde met Karoline Mayer; vervolgens woonde hij nog te Coburg. Tijdens deze zwerfperiode ontstond zijn grootste roman, Titan, een satire op het absolutisme. Uiteindelijk, in 1804, vestigde hij zich in Bayreuth, waar hij tot zijn dood gebleven is.
Jean Paul is een schrijver die zich niet in een bepaalde traditie laat indelen: hij stond in zijn jeugd onder de invloed van de Verlichting en heeft nooit zijn belerende scepsis verloren. De invloeden die hij onderging van Herder en de romantici, met de nadruk op het gevoelsleven, worden steeds gerelativeerd door een gevatte, ironische geestigheid. Jean Paul is derhalve in zekere zin een overbruggingsfiguur tussen Verlichting en Romantiek, die daarenboven in zijn burgerlijkheid de Biedermeier aankondigt, ofschoon deze definitie zijn niet geringe originaliteit verwaarloost. Het werk van Jean Paul is excentriek, doorwrocht en eigenzinnig; psychologische analyse wordt afgewisseld met filosofische uitweiding. In een belangrijk theoretisch traktaat, Vorschule der Ästhetik, ijvert hij voor een onderbouwd soort humor die resulteert uit beeldspraak: de bizarre metaforen die Jean Paul gebruikt, zijn, in tegenstelling tot wat een ongeoefend lezer zou kunnen vermoeden, doelbewust en maken deel uit van de Witz die bijdraagt tot Jean Pauls hoogst persoonlijke stijl. Dit heeft tot gevolg dat men als lezer dient te beseffen dat iets in feite Witz is, teneinde erom te kunnen lachen — zo niet is het gewoon bizar. In dit traktaat gewaagt Jean Paul tevens van een Nederlandse en een Italiaanse school qua schildering van personages.