Marja Brouwers (1948) studeerde Engelse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam met algemene taalwetenschap en filosofie als bijvakken. Ze debuteerde met de roman Havinck (1984), een groot succes en een latere bioscoopfilm door Frans Weisz. Het is het wrange verhaal van een advocaat en zijn dochter na de zelfmoord van de vrouw en moeder. Haar tweede boek, de familiekroniek De Feniks (1985), heeft veel overeenkomsten met haar debuut: ook hier gaat het om het onvermogen van mensen om zich werkelijk te verdiepen in de wereld van een ander.

In 1989 verscheen de roman De Lichtjager, over een kunsthistoricus die, na een verblijf van vijftien jaar in de Verenigde Staten, terugkomt in Nederland. De directe aanleiding voor zijn terugkeer is de breuk met zijn tweede, Amerikaanse vrouw, maar de werkelijke reden ligt dieper. Thema in het boek is de onmogelijkheid van het slagen van een relatie tussen mensen (vooral wanneer hun filosofische ideeën afwijken). Het is het verhaal van een niet te ontwarren kluwen van leugen en bedrog, van haat tussen de geslachten.

Na veertien jaar verscheen de omvangrijke roman Casino (2004) die een groot succes werd en nominaties voor de Libris Literatuurprijs, Gerard Walschapprijs en Anna Bijnsprijs in de wacht sleepte. Brouwers verbeeldt in dit spannende en filosofische boek de waan van het consumptietijdperk van de jaren negentig, toen economische en seksuele normen steeds verder verschoven.

Brouwers schreef essays en artikelen over onderwerpen uiteenlopend van F. Weinreb tot Buffy the Vampire Slayer in kranten en tijdschriften als HP/De Tijd en Vrij Nederland.