Mannen falen vaak in deze magistrale familieroman over de relatie tussen Rusland/ Sovjet Unie (SU) en Frankrijk, die in het jaar van verschijnen, 1995 werd bekroond met de twee hoogste Franse literatuurprijzen. Terecht, want dit is een groots eerbetoon aan Charlotte, de oma van de verteller, die geboren in 1903, als halve Française in 1922 dwars door een burgeroorlog naar haar Franse moeder diep in de SU reisde, veelal te voet. Ze trouwde met een Rus en overleefde alle bloedvergieten tijdens Stalin's zuiveringen en WO II als verpleegster, tolk, archivaris. Reisde met haar man, een rechter, naar de uithoeken van de SU en ondanks alle geweld en verplaatsingen bleef een koffer vol krantenknipsels, boeken en foto’s over Frankrijk in haar bezit.
Haar kleinkinderen Aljosja en zijn oudere zusje wonen in een industriestad aan de Wolga en brengen de zomers door bij oma Charlotte in een stadje in een steppegebied. Daar leren ze spelenderwijs de Franse taal aan de hand van Charlotte’s eindeloze verhalen over haar jeugd en de inhoud van de koffer. Gedichten, foto’s, verhalen en anekdotes geven de kinderen een totaal nieuw perspectief op hun leven te midden van Russen. Vooral Aljosja kijkt door Franse ogen naar alles om hem heen en wordt op school gepest. Als hij 15 is, krijgt hij een identiteitscrisis…
Het boek bestaat uit 4 vrij autobiografische delen. Het laatste deel speelt in Parijs, 20 jaar na Aljosja’s laatste bezoek aan oma Charlotte en is zowel verrassend, dramatisch als tragisch. Mis dit boek vol schitterende en gruwelijke Franse en Russische anekdotes niet en lees het 2 of 3 keer om alles een plekje te geven. Terecht bekroond, superrijk boek!