Vroeger was ik dol op avonturenromans over de Rode Pimpernel, een Engelse held die aristocraten tijdens de Franse revolutie voor de guillotine behoedt door ze Parijs en Frankrijk uit te smokkelen. En het was best leuk om dit eerste deel van de serie (213 p., vertaling Ed. van den Gheijn jr.) eens te herlezen, al had ik nadat ik het uit had niet de neiging om gelijk het volgende deel uit de kast te trekken.

Want het verhaal dat Emma Orczy in deze klassieker – die ze volgens deze Wikipediapagina in 1905 schreef) – vertelt is best aardig, maar toch wel erg zoetsappig en voorspelbaar naar mijn huidige smaak. Het verhaal gaat over Lady Marguerite Blakeney en haar in haar ogen slome duikelaar van een echtgenoot, Sir Percy Blakeney. En over de Rode Pimpernel, natuurlijk, een geheimzinnige en dappere figuur, zeer bewonderd door de Engelse aristocratie waartoe de Blakeney’s behoren. Maar wie is hij?

Dat geheim ontraadselt de niet al te domme lezer aanzienlijk veel sneller dan Lady Marguerite, die een spannend avontuur meemaakt en daarbij allerlei emoties moet doorstaan. Want ze wordt door haar man op afstand gehouden omdat ze in het begin van hun huwelijk een aristocraat zou hebben verraden en door de Franse burger/agent Chauvelin wordt gechanteerd met de dreiging dat hij haar geliefde broer om hals zal laten brengen. Het verhaal heeft een aardige, hoewel – in ieder geval naar hedendaagse begrippen – nogal rechtlijnige, plot en is vlot geschreven, dus het leest prima weg. Maar ik vond het meer een aangename trip down memory lane dan een boek om echt nog van onder de indruk te raken.