Flaptekst

Ze was nog maar een tiener, maar Heleen Voorhoeve (1912-2014) wist al op haar zeventiende wat haar bestemming was: strijden voor onder­wijs aan meisjes in Egypte, om hun een kans te bieden op een beter leven en hen te behoeden voor een vroegtijdig huwelijk. Dat was in de jaren 1920 een ongebruikelijk toekomstbeeld voor een jonge vrouw. In 1937, toen ze 25 jaar was geworden, kreeg ze eindelijk toestemming van haar ouders om te vertrekken.
In het dorp Wadi stichtte ze uiteindelijk een school waar ruim duizend leerlingen onderwijs konden volgen. Heleen leefde daar als een Egyptische, verzamelde donaties van over de hele wereld voor haar school, verzette zich tegen de plaatselijke vrouwvijandige tradities en doorstond heftige tropische ziektes. Aanvankelijk wilde Heleen alleen christelijk onderwijs geven, maar al snel zag ze in dat ook islamitisch onderwijs kon bijdragen aan een betere toekomst van de Egyptische kinderen. Ondanks soms felle tegenstand hield zij haar werk bijna tachtig jaar vol. In 2014 overleed zij in haar school op 102-jarige leeftijd. Duizenden Egyptenaren kwamen naar haar begrafenis.
Waar ontleende deze kleine, tengere vrouw haar vastberadenheid aan? Was het haar rotsvaste geloof in haar missie, haar karakter, de steun van haar bewonderaars, of misschien ook haar sobere levensstijl? Wat was het geheim van haar energie?
Joris Voorhoeve, neef van Heleen en samensteller van dit boek, schetst het leven van Heleen Voorhoeve tegen de achtergrond van de geschiedenis van het moderne Egypte. Het is zowel een eerbetoon aan deze vrouw als een poging haar gedrevenheid te begrijpen.