Hoofdpersoon is Lize, de dochter van een gestrande pianiste uit Frankrijk en een rijke lokale gokhuizenbezitter. We volgen het verhaal door de ogen van de vroegwijze Lize die de vergane glorie van de familie van haar vader aanschouwt. Volgens de legendes stamt hun familienaam van een directe telg van de Gele Keizer, de stichter van het antieke China. Hoewel Lizes moeder mateloos gefascineerd wordt door het ex-keizerrijk, is er geen trots meer te bespeuren in haar vader die in een bepaald opzicht de erfgenaam is van het oude China. Hij bewaakt zijn territorium van lichtzinnige pleziertjes, slaat zijn zoon Lou uit zijn eerdere huwelijk, slaapt met een nicht van een verre verarm-de tak van de familie en laat zijn vrouw (Lizes moeder) weglopen met een nationalistische officier omdat hij, net als het hele volk, in liefde noch in een toekomst gelooft. Op een dag verdwijnt ook Lou uit hun leven, met wie Lize een incestueuze relatie erop nahoudt...Het is in deze existentiële leegte dat vader en dochter vertrek-ken met het cruiseschip Oriënt over de rivier de Yangtze, een reis die geen einde of bestemming lijkt te hebben. Het drijvende bestaan over de rivier heeft voor Lize echter een belang-rijk doel: de ontdekking van haar eigen identiteit. Met deze zoektocht, die gepaard gaat met Lizes seksuele ontplooiing, vouwen ook de geheime pagina's van een kwetsbaar, mystiek, oud rijk open. De reis is een hommage aan de idyllische kinderjaren, en ook aan het oude keizerrijk. Lize koestert gemengde gevoelens van haat en liefde voor het vergane rijk, gevoelens die zich weerspiegelen in de complexe relatie tussen vader en dochter. Hun ontdekkingsreis loopt dan ook af met alle dramatische gevolgen van dien. Waar ligt de toekomst voor zowel Lize als voor het land? Of anders gezegd, is geschiedenis niet een eeuwige kringloop die telkens teruggaat naar het punt vanwaar hij vertrekt?