De Nederlander Henk Gideonse (1907, mogelijke sterfdatum onbekend) verbleef bij het begin van de Duitse inval in de Lage Landen (mei 1940) in Parijs. Hij zag al snel in dat de Duitsers onstuitbaar waren. Hij weigerde om onder Duitse heerschappij te leven. Gideonse besloot om te vluchtten. Van uit Parijs vluchtte hij naar Bordeaux. Hier wist hij samen met zijn vrouw en zijn twee jaar oude zoon met een van de laatste schepen Frankrijk te ontvluchtten en over te steken naar Engeland. Van hier uit reisde hij door naar Batavia in Nederlands-Indië. Hier werkte hij een jaar als journalist, totdat de Japanners in december 1941 begonnen met hun offensief in Zuidoost-Azië. Henk Gideonse werd opgeroepen voor dienst in het KNIL (Koninklijk Nederlands-Indisch Leger). Hij kreeg de rang van Landstormsoldaat en werd als telefonist ingedeeld bij de staf van de eerste divisie van het KNIL.

Op 7 december vielen de Japanners bij verrassing de Amerikaanse marinebasis Pearl Harbor op Hawaï aan. Hierna begonnen zij een groot offensief in Zuidoost-Azië dat was gericht op de Britse en Nederlandse kolonies aldaar. In de nacht van 28 februari op 1 maart 1942 landden er Japanse troepen op Java. Het KNIL kon door zijn numerieke minderheid, het gebrek aan luchtsteun en zijn gebrekkige bewapening weinig weerstand bieden. De strijd moest daarom na acht dagen al worden gestaakt. Alle overlevenden van het KNIL, ook Henk Gideonse, werden krijgsgevangen gemaakt door de Japanners. Hij werd in eerste instantie geïnterneerd in een kazerne in Bandoeng. Later werd hij overgebracht naar het krijgsgevangenenkamp van Tjilatjap.

Weer later (niet duidelijk wanneer, waarschijnlijk begin 1943) werd Gideonse via Singapore naar Thailand getransporteerd. Hij werd ingezet bij de aanleg van de beruchte Birmaspoorweg, die door onherbergzaam gebied een verbinding moest maken tussen Birma en Thailand. In Siam (vroegere naam voor Thailand) werkte hij onder meer mee aan de aanleg van de beroemde brug over de Kwai-rivier. Later liep hij dysenterie op en moest hij maanden herstellen in een kamp in Kanchanaburi. Hierna werd hij overgeplaatst naar een kamp dat in de buurt lag van Bangkok. Hier werkte hij mee aan de aanleg van een militair vliegveld en maakte hij in augustus 1945 het einde van de Tweede Wereldoorlog mee.

Na de Japanse capitulatie als gevolg van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki moest Gideonse nog maanden in het Thaise kamp blijven. Voor de Nederlandse krijgsgevangenen werd, volgens de gevangenen zelf, weinig gedaan door de Nederlandse overheid. Er werd geen informatie verstrekt over hun familieleden en de Nederlandse regering weigerde aanvankelijk om een financiële vergoeding te geven voor de kosten die onder meer moesten worden gemaakt om hun medische situatie te verbeteren. Pas in maart 1946 zag Henk Gideonse zijn vrouw en kinderen terug.