Op initiatief van Gabriëlle Schleijpen, hoofd Studium Generale aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, reisde een bonte groep studenten, docenten en kunstenaars gerelateerd aan de academie in 2005 en 2007 naar de Islamitische Republiek Iran om hun eigen persoonlijke inzichten op te doen over de status quo van het land. Terwijl ze in de buurt van 's werelds bakermat van de beschaving verbleven, hebben ze in totaal 16.000 foto's verzameld, waarvan sommige heel spontaan zijn genomen, andere meer opzettelijk, sommige met triviale zaken terwijl andere met serieuze onderwerpen te maken hebben. Dit was het moment waarop het idee geboren werd om dit boek uit te geven.

Voor de Heartbeat Iran-publicatie werd het overweldigende aantal afbeeldingen teruggebracht tot een tastbare selectie van 550 foto's. Verwijzend naar een land vol tegenstellingen en extremen, fungeert de ruggengraat in dit boek als een scheidslijn tussen twee polen: een 'as van het kwaad' waarmee de kijker de verschillende onderwerpen van de beelden naast elkaar kan plaatsen, hetzij als een enkel beeld, hetzij als een paar. Dichotomie als stijlprincipe.

Elke spread is niet alleen bedoeld om deze dualiteit, contrast of gelijkenis weer te geven, maar heeft ook betrekking op overeenkomstige afbeeldingen elders in het boek (zoals afgebeeld op pagina 72 en 73). Crosslinks op basis van beschrijvende trefwoorden (tags) maken contextueel zoeken en browsen mogelijk. In die zin moet Heartbeat Iran worden gezien als een publicatie die de lineaire vorm van een boek heroverweegt en een eerste stap zet naar een dynamische netwerkstructuur vergelijkbaar met Youtube. Met dit boek brengen de kunstenaars hulde aan de traditionele Perzische gastvrijheid en proberen ze zelfs pogingen om Iran te demoniseren in de media tegen te gaan.