Een nieuwe kijk op het binnenste van onze planeet. Iedereen kent Jules Verne's Naar het middelpunt van de aarde. Deze roman was gebaseerd op de laatste inzichten uit de geologie, maar sloeg de plank toch behoorlijk mis. De diepste boring in de aardkorst is circa 12 kilometer diep, slechts 0.1% van de diameter van de Aarde. Anderhalve eeuw na het verschijnen van \"Naar het middelpunt van de aarde\" weten we weliswaar al veel meer over de aardkorst, maar zijn de aardmantel en aardkern nog steeds een terra incognita. \nOp grond van onze huidige kennis en inzichten, nemen Rob de Meijer en Wim van Westrenen u als terranauten après la lettre mee naar het middelpunt van de Aarde. In het boek beschrijven zij de verschijnselen en eigenschappen van diverse delen van het binnenste van onze planeet: de bewegende delen van de korst, de stroming van gesteenten in de mantel, en de vloeibare en vaste delen van de ijzer-nikkelkern. Op de grens van mantel en kern stuiten ze op een grote verrassing: een gigantische, natuurlijke kerncentrale. Zo'n reactor zou volgens de auteurs ook het ontstaan van de Maan kunnen verklaren. \nMiljarden jaren geleden is een natuurlijke kernreactor 'kritisch' geworden, bij de hitte die daarbij ontstond, is een stuk van onze planeet weggeslagen: onze Maan. Vervolgens komen de onderliggende processen en de manier waarop informatie over de wereld onder onze voeten wordt verkregen aan de orde. Ten slotte wordt de Aarde vergeleken met andere planeten in ons zonnestelsel. Een baanbrekende nieuwe visie op de Aarde en de Maan.