De methode Kleurrijk Onderwijs rekent af met een stereo typerende benadering van allochtonen. In plaats van het toeschrijven van specifieke vormen van cultuurgebonden gedrag aan allochtonen - wat verschillende cultuurtheorieën doen -, richt deze methode zich op het gelijkwaardig communiseren met elkaar van mensen van verschillende culturen, zodat ze elkaar kunnen informeren over hun culturele gewoonten.
Om elkaar goed te kunnen begrijpen en te bevragen is enige algemene cultuur informatie noodzakelijk om vooral sociale structuren te zien die andermans gedrag kunnen beëinvloeden en tot cultuurgebonden gedrag kan leiden. Dit moet uiteindelijk leiden tot 'wederzijdse aanpassing': als de school stappen doet in de richting van allochtone ouders en hun kinderen dan zullen zij geneigd zijn om dat ook te doen in de richting van de Nederlandse samenleving.
Op deze wijze krijgt de transculturele school een sleutelfunctie om tot een betere sociale cohesie in de samenleving te komen, want de cultuurverschillen tussen thuissituatie en die van de school worden immers overbrugd.

Edu Dumasy, afkomstig uit Indonesië, was onderwijzer, schoolbegeleider en docent transculturele pedagogiek aan verschillende lerarenopleidingen. Tot 2002 was hij interimdirecteur van enkele multiculturele basisscholen die vanuit een transculturele pedagogisch concept werken.
Momenteel werkt hij als onderwijsadviseur bij het landelijk pedagogisch centrum CPS in Amersfoort. Van daaruit begeleid hij trajecten om scholen te interculturaliseren en verzorgt hij trainingen aan groepen docenten op het gebied van kwaliteitsmanagment, waarden- en normenproblematiek en communiseren met allochtone ouders.

Kleurijk onderwijs is specifiek ontwikkeld voor PABO's, docenten in het basisonderwijs en onderwijsbegeleidingsdiensten. De methode is ontstaan uit lesmateriaal dat in het kader van de opleiding werd ontwikkeld.