Rond 1950 was Olof Helmerson een beroemd predikant, die door zijn bevlogen preken hele dorpen wist te bekeren – sommige mensen bekeerde hij zelfs meerdere malen. Maar vijftig jaar later is hij tot de conclusie gekomen dat zijn geloof een dwaalspoor is. Hij keert terug naar het noorden om zijn volgelingen op biechten dat hij zich vergist heeft en om iedereen die hij bekeerd heeft, `terug’ te bekeren. Maar hij merkt dat de streek onherkenbaar veranderd is; de dorpen zijn vrijwel verlaten, veel mensen zijn overleden of weggetrokken. Degenen die er nog wel wonen blijken niet op zijn komst te zitten wachten: ze zijn op eigen gelegenheid al van hun geloof gevallen, weten niet meer wie hij is of hebben andere dingen aan hun hoofd. Zijn missie lijkt dus overbodig…Lindgren beschrijft in zijn karakteristieke poëtische, onderkoelde en droogkomische stijl over een plattelandsgemeenschap die gedoemd lijkt te verdwijnen, en over een bijzonder soort aquavit.Torgny Lindgren werd in 1938 geboren in Västerbotten, in het noorden van Zweden. Dat gebied kent een levendige traditie van verhalen vertellen, waar Lindgren naar eigen zeggen door is beïnvloed. Lindgrens heeft een unieke stijl: zijn romans onderscheiden zich door onopgesmukt, verstild, maar zeer muzikaal proza en door de onderkoelde, droge humor, vooral in de dialogen.Lindgren is lid van de Zweedse Academie en wordt als een van de grootste hedendaagse auteurs van Scandinavië beschouwd. Zijn werk is in meer dan dertig talen vertaald.`Ik maakte ooit de aantekening: “moet geestig boek schrijven over ontvolking en ontkerkelijking op het platteland”. Dat heb ik nu gedaan.’- Torgny Lindgren.Een nieuwe, prachtige roman van een van de grootste schrijvers van Scandinavië.De Nederlandse pers over het werk van Lindgren:`Van sommige schrijvers zou je elke zin wel uit je hoofd willen leren. Zo’n schrijver is Lindgren.’ – NRC Handelsblad`Lindgren behoort tot het gilde van de waarlijk grote vertellers.’ – Het Parool`Vanaf de eerste bladzijde raakte ik verslingerd aan dat zwijgzame proza van Lindgren.’- Vrij Nederland