Vrijheid... ieder mens snakt ernaar. We willen vrij zijn van. Vrij van gevangenschap,\nvan wat en wie ons inperkt of belemmert, stoort of frustreert. We garanderen\nvrijheid via rechten en plichten, zo nodig af te dwingen via de wet, minstens veilig\nte stellen via een contract. Een verworvenheid, en vandaag oogt ze evident.\nWie Franciscus van Assisi ontmoet, ontwaart een heel andere weg: blijf elkaar\nnabij, ga teder om met allen én met alles, betoon respect voor de traditie waaruit\nje voortkomt... Een weg van open worden jegens vrij zijn voor. ‘Nemen’ verliest aan\nbelang, er komt ruimte voor ‘krijgen’ en voor ‘overgave’. Blijkt, dat receptief leven\nhand in hand gaat met receptief sàmenleven. Daarin leren we, dag na dag en met\nvallen en opstaan, wat onvoorwaardelijk liefhebben wil zeggen. Stilaan worden we,\nsoms zelfs ongeweten, ànders vrij. Vrij want geborgen in de diepte.\nEn ja: Franciscus leefde in de Middeleeuwen, wij leven nu. Maar net als hij kunnen\nwe elkaar ontdekken als broer en zus, als mens onder mensen, als schepsel\ntussen schepselen... Ook ons leven kan uitmonden in lofzang aan het leven in al\nzijn facetten en kleuren. Spontaan. Pas dan verandert de situatie waarin we ons\nbevinden ten gronde, en wel allereerst via onze blik. Mens worden is, vandaag als\naltijd, leren kijken met ogen van liefde. Franciscus zegt ons: met de ogen van God.