‘Noir entertainment van grote klasse.’ – The Independent

In opdracht van een verzekeringsmaatschappij reist de New Yorkse detective Artie Cohen naar Parijs. Zijn vriendin Lily is hem al vooruitgereisd. Artie is op zoek naar de persoon die zich uitgeeft voor de enkele maanden eerder overleden Levesque en een grote som geld heeft geprobeerd op te nemen. Nog voor Artie zelf in Parijs is gearriveerd, ligt Lily al op het randje van de dood in een ziekenhuis. Iemand heeft haar vreselijk toegetakeld. Een vriendin van Lily vertelt dat ze bezig was met research voor een artikel over prostitutie en vrouwenhandel. Artie schort zijn zoektocht naar de Levesque-fraudeur op, totdat hij hoort dat de overleden Levesque zelf betrokken was bij vrouwenhandel.

‘Artie Cohen is een detective die elke vrouw in haar bed zou willen vinden.’ – The Guardian

‘Artie Cohen is de detective die New York verdient: intelligent, kwetsbaar, emotioneel, opgejaagd, en niet zo hard als hij denkt.’ – Salman Rushdie

(fragment)
Ik haat grenzen, zelfs nu nog. Zodra ik een grens passeer denk ik onwillekeurig aan die keer dat wij per trein Moskou verlieten toen ik zestien was, op weg naar Rome en daarna naar Israël.
Toen ik enkele jaren later in New York aankwam, had ik het gevoel dat ik nooit meer weg wilde. Jarenlang sprak ik geen woord Russisch meer en ik ging niet meer om met de Russische vrienden die zo nu en dan nog wel eens opbelden. Ik nam de naam van mijn moeder aan, en Artemy Ostalsky werd Artie Cohen. Ik wilde nooit meer terug naar Europa of Rusland. Ik werd een obsessieve New Yorker. Als ik reisde, ging ik naar het westen, voorzover dat mogelijk was. Ik bleef in Amerika. Uiteindelijk kwam ik eroverheen, maar nu ik midden in de nacht de Franse grens overstak, voelde ik steeds weer naar mijn paspoort. Voor mij was Europa een plek waar ik voortdurend in beweging moest blijven.

??