Jettie is 18 jaar als haar oudste dochter Tineke wordt geboren. In 2004, wanneer Tineke weer zwanger is na twee miskramen, slaat het noodlot toe: ze heeft acute leukemie. Vanaf die tijd houdt ze een weblog bij en Jettie haakt in op de berichten van haar dochter. Na twee jaar overlijdt ze op 31-jarige leeftijd. Typisch Tineke is een ontroerend relaas van een intense liefde, een gedenkboek voor een mooie vrouw en een steun voor lotgenoten.
De opbrengst is voor KiKa, omdat Tineke het verschrikkelijk vond dat kinderen kanker krijgen.

“Een aantal mensen heeft al gemerkt dat ik mijn telefoon niet altijd opneem. Tijdens het bellen beginnen mijn darmen op te spelen, vaak zit ik niet veel later op mijn grote vriend de po-stoel.”

“Ik weet nog dat ze een rare knuffel kreeg die Leuko werd genoemd. Er werd grappig over gedaan, achteraf gezien was het niet zo grappig.”

“Nellie zat haar te kriebelen, daar was ze dol op. Terwijl wij dachten dat ze ver weg was hoorden we ineens haar stem: “Je mag wel doorgaan met kriebelen hoor.” Dan is het niet voor te stellen dat ze er straks niet meer zal zijn.”

“Ouders verliezen hun dochter, zusjes en broertje verliezen hun zus, een jonge man wordt weduwnaar. Zo onnatuurlijk.”

“Ik ben door de hel gegaan, en weet nu dat verdriet en vreugde naast elkaar kunnen bestaan. Ik ben veel bewuster gaan leven en nergens bang meer voor. Wat kan mij nu nog overkomen?”

“Haar overlijden treft me. Als dokter is het frustrerend en confronterend om zo’n jonge vrouw op een bepaald moment niets meer te kunnen bieden.”