Het is 2016. Terroristische aanslagen, geweld in het Midden-Oosten en vluchtelingen op Italiaanse kusten beheersen het dagelijks nieuws. Ook in de polders is het onrustig, populisten brullen steeds harder en ronselen zowaar een flink deel van de bevolking.
Sommigen verdragen de agressie en de domheid van het publieke debat niet meer, die willen weg en gaan de grens over om het pessimisme te ontvluchten. Twee mensen en hun hond beginnen in Limburg aan een tocht van meer dan honderd dagen naar Santiago. Onderweg spreken ze met Wim Wenders en John de Mol, een inquisiteur en Diderot. Ze wachten op Stefan Zweig, ontsnappen aan een hellevaart in Burgos, ontmaskeren het fantoom dat door Spanje waart en onthullen manipulaties van politici en priesters.
Ze leiden het leven van de moderne pelgrim, slapen elke nacht bij vreemden, wandelen door dorpjes en bezoeken de kerk, een café of de bakker. Ze zien de kathedraal van Reims, de stegen van Pamplona, wijngaarden rondom Chablis en de eindeloze Spaanse hoogvlakte.
Het wonder van Europa voltrekt zich opnieuw want wie dwars door het continent trekt, dwaalt in zijn geschiedenis. Je moet sterk in je schoenen staan om daartegen bestand te zijn. Anders ga je voor de bijl, vergeet je de dagelijkse sores en kom je gelouterd terug. Dan besef je wat de encyclopedisten ons 250 jaar geleden al toonden: word niet belemmerd door de tijdgeest maar denk kritisch en vrij.
LEVE EUROPA! VIVE L’EUROPE!