Noud Ingen-Housz woont en werkt al decennia lang in Parijs en kent de Fransen door en door. Als geen ander land kan Frankrijk intens met zichzelf bezig zijn. In twee gelijkwaardige delen schetst hij enerzijds de naoorlogse en vooral actuele situatie van het land en anderzijds de verdere geschiedenis, waarvoor hij tot de Renaissance teruggaat.

Frankrijk behoort sinds de financiële crisis van 2008 tot de meest pessimistische landen in de wereld. Er heerst een sfeer van beklemming die, sinds de mislukte presidentschappen van Sarkozy en vooral van Hollande, alle niveaus heeft doortrokken: een onmachtig politiek bestel, perplexiteit over de waarden van de Republiek, vastgelopen openbare financiën, sterk verminderde invloed in de eu, een ontmoedigd bedrijfsleven en verdeelde vakbonden, vrijwel onbeweeglijke werkloosheid van 10% en onopgeloste vragen betreffende de islamitische uitdaging.

Het Front National van Marine Le Pen is in de laatste paar jaren tot de grootste partij uitgegroeid. Daarmee lijkt een streep te zijn gezet door de even dominerende als verlammende, zestig jaar oude, tweespalt tussen klassiek links en rechts. In 2017 verklaart deze ontwikkeling het opmerkelijke succes van de centrumbeweging En Marche! van Emmanuel Macron. De consequenties hiervan zijn verstrekkend en zullen van de presidentsverkiezing van april-mei 2017 een spectaculair internationaal gebeuren maken.

Noud Ingen-Housz (1939) werkte 20 jaar in de Haagse advocatuur en vervolgens in Parijs. 19 jaar lang was hij chef internationale juridische zaken van de bank Société Générale en 8 jaar hoofd juridisch zaken en lid van de hoofddirectie van de Franse communicatiegroep Havas.