Histoire des Juifs, ecrite par Flavius Joseph, sous le titre "Antiquitez Judaiques", traduite sur l'original Grec revue sur divers manuscrits par Monsieur Arnauld D'Andilly, nouvelle édition 1738.
Enrichie d' un grand nombre de figures en taille-douce, inventées par R. van Orley, contenant les Anciennes ceremonies des Juifs. Tome I, II, III; Jean Leonard, Bruxelles 1738


Histoire de la Guerre des Juifs contre les Romains reponse a Appion martyre des machabe'es ecrite par Flavius Joseph et sa vie écrite par lui-meme avec ce que Philon Juif a écrit de son ambassade vers l'Empereur Caius Caligula traduite sur l'Original Grec revu sur divers Manuscrits par Monsieur Arnauld D'Andilly. Nouvelle édition; enrichie d' un grand nombre de figures en taille-douce inventeés par R. van Orly. Tome second (= tome V); Jean Leonard, Bruxelles 1738

De reeks mist dus het 1e deel van de Guerre de la Juifs, dat wil zeggen tome IV. De andere boeken zijn compleet en bevatten talloze gravures in de tekst. Rug met 5 ribben, waarop de titel.

Conditie: Enige slijtage aan de ruggen en randen van de boeken (met name tome V). Op elk titelblad bibliotheek stempel en op elk tegenoverliggend schutblad bovenaan naam met inkt geschreven. Banden zijn nog zeer solide, pagina's licht vergeeld, maar verder schoon. Al met al een hele fraaie set. Helaas mist dan het 4e deel.

Titus Flavius Josephus (Jeruzalem, 37 - Rome, ca. 100), oorspr. naam Josef ben Mattijahu (Hebreeuws: יוסף בן מתתיהו) genoemd, was een Romeins-Joodse geschiedschrijver en hagiograaf van priesterlijke en koninklijke afkomst. In zijn twee belangrijkste werken Oude geschiedenis van de Joden (ca. 94 n.Chr.) en De Joodse oorlog (ca. 75 n.Chr.) ligt het accent op de eerste eeuw n.Chr., vooral op de Joodse opstand tegen de Romeinse bezetting in de periode 66 - 70 n.Chr. (de Eerste Joodse Oorlog) die resulteerde in de vernietiging van Jeruzalem in 70.

Josephus schreef zijn werken in het Koinè-Grieks om voor een Romeins publiek de geschiedenis van de wereld vanuit Joods perspectief uit te leggen. Deze werken geven waardevol inzicht in het jodendom in de eerste eeuw en de achtergrond van het vroege christendom. Zelf hield Josephus zich aan de wet van Mozes en geloofde in de mogelijkheid het jodendom en het Grieks-Romeinse denken te verenigen in wat wel Hellenistisch judaïsme wordt genoemd. Hoewel hierover controverse is onder historici, lijkt Josephus als een van de eersten buiten de auteurs van het Nieuwe Testament Jezus en zijn titel "Christus" te hebben vermeld.

Aanvankelijk deed Flavius Josephus als legerleider mee in de Joodse Opstand (66-70), waarbij Jeruzalem en de Joodse Tempel verwoest werden door de Romeinen. Hij werd in een vroeg stadium van deze opstand gevangengenomen en dankt hieraan waarschijnlijk zijn overleven. In krijgsgevangenschap voorspelde hij de Romeinse bevelhebber Vespasianus naar aanleiding van een droom dat deze keizer zou worden. Toen dat inderdaad gebeurde, verleende Vespasianus hem gratie. Josephus ging na de val van Jeruzalem met Titus mee naar Rome. Daar kreeg hij een woning en een inkomen. Als vrijgelatene van de Flavische keizers mocht hij de naam Flavius aannemen.

In Rome schreef Josephus De Joodse oorlog, een werk met als boodschap dat de ondergang van Jeruzalem en het Joodse volk de wil van God waren (de Romeinen waren Gods instrument) en dat men het verzet tegen de Romeinen maar beter kon stoppen. Hij bleef in Rome en een kleine 20 jaar later verscheen zijn Geschiedenis van de Joden, waarin hij de geschiedenis van zijn volk beschrijft vanaf de schepping tot aan zijn eigen tijd, voor Griekse en Romeinse lezers. Verder schreef hij nog een autobiografie en een polemisch werk, Tegen Apion, waarin hij zekere aantijgingen tegen het Joodse volk weersprak en een uiteenzetting deed van de Joodse wet.

(bron: Wikipedia)