Ingrijpende gebeurtenissen tekenen wie je bent en hoe je daar verder mee leeft. Na
zo’n gebeurtenis zoek je naar woorden hoe je verhaal te vertellen.
Corona was ook zo’n ingrijpende gebeurtenis. In dit boek vertellen cliënten
(thuiswonend of in een van de woonzorgcentra), naasten en mantelzorgers, vrijwilligers
en medewerkers in de ouderen- en verpleeghuiszorg over deze periode.
Vier verhaallijnen komen samen. Het boek biedt zowel ontroeren persoonlijke interviews
als kritische reflecties op wat we leerden uit deze periode. De verhalen zijn soms
grappig en dan weer rauw. De foto’s staan op zichzelf en vormen intieme en
indrukwekkende (beeld)verhalen. Tenslotte vertellen de kunstwerken een vierde
verhaal, over lichamelijkheid, kwetsbaarheid en empathie.
Wie in dit boek blader, kijkt en leest, kan overal beginnen. Het is bedoeld om terug te
kijken en op verhaal te komen. Om zélf te begrijpen waar je deel van bent geweest of
om thuis, met familie of het team herinneringen op te halen. Om te verwerken, te
rouwen en sámen weer verder te kunnen.
Het is een eerbetoon aan alle betrokkenen. Aan alle ouderen die hun naasten niet
konden zien. Aan de zorgverleners die in onzekerheid en spanning klaar stonden Aan
alle families en dierbaren die daaromheen stonden. En aan de vrijwilliger die tijdelijk
buitenspel stonden.
Dit is het verhaal dat verteld moet worden. Aan jezelf en aan wie je lief is.