Nederlands Instituut voor Militaire Historie
Nederland heeft een beroepskrijgsmacht, die overal ter wereld inzetbaar is. Daarin is geen plaats meer voor dienstplichtigen, die 'voor hun nummer' zijn opgekomen, en ook niet voor reservisten die na hun 'diensttijd' in geval van crisis of oorlog worden opgeroepen (gemobiliseerd). In 1996 zwaaide de laatste lichting dienstplichtigen af. Nu, tien jaar later, neemt de Koninklijke Landmacht eveneens afscheid van haar laatste 'oude' reservisten. Alleen voor enkele speciale taken blijven nog een paar duizend reservisten in de organisatie, die hier vrijwillig voor hebben gekozen.
Dit boek beschrijft vooral het wel en wee van de reservisten in de periode van de Koude Oorlog. Slechts een kwart van de landmacht was toen paraat. Voor het overgrote deel bestond zij echter uit oproepbare reservisten. Dat ging om zeer grote aantallen. Als het tot een grootschalig militair conflict kwam, moesten de NAVO-strijdkrachten de troepen van het Warschaupact zo ver mogelijk oostwaarts tegenhouden. De meeste reservisten hadden oorlogstaken in Nederland. Tienduizenden moesten zich echter zo snel mogelijk naar het Nederlandse legerkorpsvak in Duitsland verplaatsen. Het was de vraag of zij daar wel op tijd zouden arriveren. En waren zij dan wel voldoende op hun oorlogstaken voorbereid? Waren zij na hun eerste oefening wel vaak genoeg 'op herhaling' geweest?