... dus als er een kans van één op een miljard is dat er in dit heelal een planeet bestaat die hetzelfde is als deze aarde, met mensen en dieren ver­ge­lijk­baar met ons, dan zijn er honderdduizenden aardes zoals de onze. Denk daar verder tijdens de rit maar eens over na.'
Ze trokken zich terug, beladen met een veronderstelling die een wijze van redeneren vereiste die ze onbekend was. Tot mijn grote vreugde gingen ze ermee aan de slag, en de mensen in de bus hadden geen kind meer aan ze. De hele atmosfeer was veranderd en er heerste een merkwaardig soort saam­ho­rig­heids­ge­voel, gebaseerd op het plotselinge bewustzijn van het grote onbekende, waar we allemaal deel van uitmaken.

'Het lijkt wel alsof het Robert geen enkele moeite kost
beeldend te schrijven, alsof hij automatisch zo formuleert, alsof het motortje stationair loopt en floep daar gaat-ie (maar wel met zo'n grote motor, zo'n busmotor zeg maar, en dan zo'n gelede, want het venijn zit 'm regelmatig in de uitzwaai).
Wat ik gelezen heb, vind ik roerend, aansprekend, beeldend, direct, tragisch, pijnlijk, hilarisch, …heerlijk! Behalve de prachtige observaties en beschrijvingen van ontmoetingen is dit een fraaie manier om ook de harde dagelijkse praktijk in een chauffeursbestaan heden ten dage, in al haar facetten, voor het grootlicht te brengen. De verhalen geven een tijdsbeeld, hoe we hier en nu met elkaar omgaan, hoe bizar soms ook. Dank voor het kijkje in dit bijzondere leven.' (Joost Dijker, acteur)