Als het nu eens zo is… Eén van de meest intrigerende uitdrukkingen uit de wereld van de levensbeschouwelijke poëzie. De zin is afkomstig uit een gelijknamig gedicht van dichter-predikant Geert Bogaard (1908-1990). In het gedicht stelt Bogaard de vraag naar God aan de orde. Maar in plaats van een leerstellig antwoord te geven, laat de dichter God oprijzen uit de taal. De Eeuwige heeft het niet van node dat zijn naam in steen wordt gebeiteld,want hij schreef hem al in de harten van de mensen. Taal kan een gevangenis worden. Taal kan bevrijden. Taal kan ons op weg helpen naar morgen. Hoe het ook zij… de mystici vertellen ons sinds jaar en dag dat de essentie van het bestaan slechts verbeeld en verklankt kan worden in poëzie, muziek,dans en kunst. Dr. Okke Jager hield ooit een pleidooi voor een omgang met God die ons niet doet ‘vloeken met de voeten’, maar ‘dansen met de benen’. Henk Kroese heeft voor Als het nu eens zo is… honderd gedichten verzameld van dichters die hem in zijn werk als predikant de taal hebben verschaft om ‘de vreugde van mijn geloof en mijn worsteling ermee te herkennen en te verwoorden’. God is geen gemakkelijke kostganger, maar hij zoekt onderdak onder ons. In de bundel Als het nu eens zo is… schreef hij gedachten bij die gedichten en probeert Henk Kroese het met God uit te houden. Kroese brengt de Onzegbare ‘ter sprake’ in de taal van het hart. Een God die niet boven, maar onder ons is. Als het nu eens zo is…