In de buitengebieden van Luiletterland gaan vaak de mooiste parels schuil. Zo ligt in het Letterenhuis in Antwerpen het Muzeum voor Kleine Kurioziteiten verborgen, zitten in lucifersdoosjes soms literaire juweeltjes verstopt en werd het tijdschrift De Schone Zakdoek vooral legendarisch omdat het slechts in één exemplaar verscheen. Ook schrijvers zelf, uitgevers en boekhandelaren dragen soms bij aan het curieuze verhaal achter een boek. Eind negentiende eeuw meenden de ‘letterheren’ van het tijdschrift De Gids dat zij voor de eeuwigheid schreven. Maar de tijd raasde voorbij en lezers vergaten snel. Dat is er in onze tijd niet minder op geworden. Wel is het zo dat het literaire leven tegenwoordig niet louter meer is weggelegd voor heren. In de vele artikelen die Wim Huijser de laatste jaren schreef voor onder andere De Parelduiker, Boekenpost, Bobschrift en Biografieportaal.nl zijn het echter toch nog de letterheren die de boventoon voeren. Uit deze artikelen maakte Huijser een selectie voor zijn bundel In Luiletterland, met bijdragen over literaire fenomenen en verborgen geschiedenissen uit binnen- en buitenland: van Harry Mulisch tot Donna Tartt, van Thijsse’s Verkadealbums tot The Forsyte Saga. Verder staat hij stil bij bibliofielen en boekverbranders, literaire tochten en poëziemuren, de moord op een Wageningse boekverkoopster en de onthoofding van de koning van boekenhoofdstad Hay-on-Wye.