Onderdeel van de serie Baskerville serie.

Mannen die een vrouwenrol vervullen... vrouwen die de mannen op hun eigen terrein, de politiek, verslaan... mannen die verkleed als vrouwen hun mannen uit bed weren... mannen die weten binnen te dringen in exclusief vrouwelijke feesten en daar ontmaskerd en ontkleed worden... mannen die vrouwen spelen die weer mannen spelen...Geen zee ging de Griekse blijspeldichter Aristofanes (450 tot 385 v.C.) te hoog als hij de lachers op zijn hand wilde krijgen. Met zijn virtuoos taalgebruik, zijn fijne neus voor absurde situaties en zijn perfecte beheersing van het vak is hij bij uitstek de vertegenwoordiger van de vroege Atheense komedie geworden. Van zijn elf bewaard gebleven stukken zijn voor dit boek de drie 'vrouwenkomedies' gekozen.In de eerste plaats de Lysistrata of Vrouwenstaking, met zijn nog altijd tot de verbeelding sprekende thema. De Griekse vrouwen zijn de eindeloos durende oorlog zo beu, dat zij besluiten hun mannen met harde maatregelen tot het tekenen van de vrede te dwingen. Hun machtsmiddel is afdoende: zolang er wordt gevochten, wordt er niet aan seks gedaan. Dit leidt tot benarde spanningen bij de mannelijke bevolking, maar uiteindelijk ook tot de zo fel begeerde vrede.Dan volgt het blijspel Vrouwenfeest, waarin het Thesmoforia-feest centraal staat dat voor mannen strikt taboe was. De vrouwen willen bij deze gelegenheid definitief afrekenen met de tragedieschrijver Euripides, die in zijn drama's al hun listen heeft verraden. Hij weet echter zijn zwager, als vrouw verkleed, binnen te smokkelen. Het eindigt met vermakelijke parodieën op enkele toneelstukken van Euripides.Ten slotte krijgen de vrouwen in Vrouwenpolitiek de leiding van de staat en zij voeren dan rigoureuze plannen door: geen privé-bezit meer, vrouwen en kinderen gemeenschappelijk, alle maaltijden gezamenlijk en seksueel gerief voor iedereen, dus ook voor de oude, lelijke vrouwen. Het is Aristofanes wel toevertrouwd daarna een kluchtige scène te schrijven.Hein van Dolen is erin geslaagd een e