Op 15 april 1980 stierf Jean-Paul Sartre, 74jaar oud, bij zijn leeftijd al een legende. 'De laatste grootmeester van het Franse denken, schreef Le Figaro 'Een van de meest vooraanstaande en meest discutabele figuren van de Europese intelligentsid, noemde de Osservatore Romano hem; 'Een van de weinige werkelijk vrije mensen van onze tijd meende Le Matin. Sartre's begrafenis werd een ware demonstratie, waar Vijftigduizend mensen elkaar verdrongen. Over de hele wereld wijdde de pers lange commentaren, levensschetsen en beschouwingen aan de overleden filosoof romancier, toneelschrijver en activist. Zestien maanden nadien zette Annie Cohen-Solal zich aan het schrijven van deze biografie. Het zou haar vierjaar kosten: tijdrovend onderzoek in archieven her en der, gesprekken met zo'n tweehonderd klas- en studiegenoten, oud-leerlingen, collega´s en vrienden van Sartre, zijn uitgevers enzovoort. Het materiaal dat zij hier samenbrengt is even overweldigend als verrassend. Nieuw, onbekend materiaal bijvoorbeeld, dat een heel nieuw licht werpt op Sartre's door hemzelf in De woorden nogal vertekénend beschreven jeugd. We zien Sartre's politieke bewustwording rond de Tweede Wereldoorlog, zijn bemoeienis met de Derde Wereld, zijn rol in de processen tegen de 'kofferdragers' die in Frankrijk het Algerijns verzet steunden. Sartre de existentialist, de wereldreiziger, de fellow traveller... En daardoorheen de groei van het gigantische, veelzijdige oeuvre van een man die, tot in zijn liefdesleven, het non-conformisme zelf was. Die de vrijheid boven alles stelde, zelfs de vrijheid om zichzelf tegen te spreken.