De Lockheed T-33A Shooting Star speelde een grote rol in de opleiding van geallieerde vliegers tijdens de Koude Oorlog. Niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in Nederland was het toestel vanaf 1952 tot en met 1971 in gebruik. In totaal schafte de Koninklijke Luchtmacht zestig van deze toestellen aan ten behoeve van de vliegopleiding. Daar bovenop kwamen nog eens drie RT-33A’s fotoverkenners. De T-33 was een ontwikkeling uit het P-80 jachtvliegtuig dat in 1944 was ontworpen om de verouderde propellervliegtuigen bij de Amerikaanse luchtmacht te vervangen. Het toestel werd al snel populair bij vliegers en kreeg de liefdevolle naam T-Bird. Onder die naam vergaarde het product van top ingenieur Clarence L. “Kelly” Johnson, van vliegtuigbouwer Lockheed, wereldwijd faam van een goedmoedig, maar wendbaar vliegtuig dat uitermate geschikt was als lesvliegtuig. Practisch elke vlieger bij de Koninklijke Luchtmacht haalde zijn Groot Militair Vliegbrevet in dit toestel. Peter Wieriks, majoor-vlieger b.d. en de eerste leider van het T-33 demonstratieteam Whisky schreef het voorwoord en “haalde uit het toestel wat er uit te halen was’ tijdens vele demonstraties waardoor het team internationale bekendheid kreeg. In negen hoofdstukken en een reeks bijlagen, wordt de geschiedenis van het gebruik in Nederland uitvoerig uit de doeken gedaan. Uiteindelijk gingen de toestellen die in bruikleen waren, , weer terug naar de oorspronkelijke eigenaren, de luchtmachten van de Verenigde Staten en België. Zij beslisten over het lot van deze machines: uitlenen aan andere NAVO partners, gebruik als poortwachter of museumstuk, dan wel sloop. De toestellen die eigendom waren van Nederland werden verkocht, opgesteld in een museum of geplaatst als eerbetoon aan het fameuze demonstratieteam Whisky-Four