Sportieve recreatie kan omschreven worden als actief, ongedwongen bewegen gericht op plezier en voldoening van het bewegen zelf. Dit kan individueel en in groepsverband, met of zonder competitie-element.
Plezier en voldoening zijn hier ervaringsaspecten, die expliciet en veelal ook impliciet het doel van bewegen vormen. Gaat het bewegen als middel (gezondheid, sociale cohesie) domineren dan kan het plezier en de voldoening in het bewegen in de verdrukking komen.
Deze discussie over de betekenis van sportieve recreatie vormt de rode draad door het boek.

De verschijningsvormen van sportieve recreatie zijn zeer divers net als de beoefenaars ervan. Dat maakt het soms moeilijk voor provinciale overheden, lokale ondernemers en sportorganisatie om goede voorwaarden te scheppen.
Op de sportmarkt is de relatie van vraag en aanbod aan verandering onderhevig. De traditionele wedstrijdsport ziet haar aandeel krimpen en het sportief bewegen wordt steeds populairder. Dit betekent dat er een verandering in denken moet plaatsvinden van aanbod gericht naar belevingsgeoriënteerd.

Binnen deze ontwikkeling is dit boek geschreven. Het is een poging beleid te zien in relatie met sportdeelname, gebaseerd op aantallen participanten waartoe veel beleidsonderzoek in de sport zich beperkt. De suggesties kunnen een handvat bieden aan beleidsmensen zoals ambtenaren op de afdeling sport en welzijn van de gemeente, sport buurtwerkers, bewegingsconsulenten, docenten ROC’s, verenigingsmanagers, bestuursleden van sportclubs en ook vertegenwoordigers van politieke partijen; en heel uitdrukkelijk ook aan het kader van sportclubs.