: over de Bergrede //

In Een hart onder de riem gaat de bekende theoloog Ter Schegget in tegen diverse gangbare meningen die er aijn over de Bergrede. Hij beschrijft hoe Jezus in de Bergrede niet een elite aanspreekt, die zich moet onderscheiden van de anderen, de gewone mensen of de christenen in de wereld. Ook de hierarchische machtskerk kan de aangesprokene niet zijn, want zij heeft gekozen voor de macht, zich vervreemd van de massa der mensen zich losgemaakt van de schare van vermoeiden. Jezus heeft juist deze gewone, deze eenvoudige mensen op het oog. De Bergrede is niet bedoeld voor een religieuze elite, niet bedoeld voor later, voor Gods Koninkrijk. De Bergrede is er niet om ons bewust te maken van onze zonden. Ook gaat het niet om een interim-ethiek, bedoeld voor de korte tijdspanne tot het Koninkrijk zal aanbreken. Nee, het gaat er in de Bergrede om alle mensen wereldwijd op te roepen in verzet te komen tegen onrecht en dwang. In die zin gaat het om politiek. Je kunt echter van de Bergrede niet zomaar een politiek programma maken. De kerk die zich wat aan de Bergrede gelegen laat liggen, zal zich zonder pretentie aan de kant van de armen scharen. Wat zij zegt, zegt ze in weerloosheid en daarmee lijkt ze op Jezus, die in alle weerloosheid die woorden van de Bergrede waargemaakt heeft in zijn leven. Wat de bedoeling van de Bergrede kan zijn, wordt in onze dagen misschien wel het best uitgedrukt in de waarheids- en verzoeningscommissies in Zuid-Afrika. Geen wraakacties van zwarten, geen bijzondere tribunalen, maar de waarheid vertellen en onder ogen zien om zo de eerste stap tot verzoening te zetten.