"Bij het dieper beschouwen van vele ideeën, die de middeleeuwen en de moderne denkwereld beheersen, valt het op, hoezeer wij schatplichtig zijn aan de oude Griekse wijsgeren. De westerse cultuurwereld is zonder christendom evenmin te denken als zonder de oude wijsbegeerte.
Van verschillende zijden wordt deze verbinding in onze dagen aan de orde gesteld. Er zijn er die spreken van een symbiose tussen Griekse en Bijbelse theologie; of van een synthese, die ten onrechte gemaakt zou zijn van de oud-heidense met christelijke filosofie.
In dit werk wordt niet alleen een boedelbeschrijving gegeven van stukken Griekse gedachtengoed, die zijn blijven voortleven. Bij het opsommen van enige markante punten uit het christelijk denkleven over de ziel-lichaam- en de wereld-God-verhouding, over aan-God-gelijk-worden, over logos en pneuma, woord en geest, over deelhebben, over zijn vooral, wordt zowel op de continuïteit tussen het oud Grieks-romeinse en het latere christelijk denken gewezen als ook op het nieuwe stempel dat dergelijke ideeën reeds bij hun opname door vroegchristelijke schrijvers ontvingen. Zo diep wordt dit stempel ingedrukt, dat men kan vragen, of wat er aan platonisme, aristotelisme en stoïcisme in de christelijke sfeer voortleeft, niet geheel iets anders werd, en of er met name in de zijnsopvatting niet veeleer van een breuk dan van continuïteit gesproken moet worden. Hoe is het oude nieuw geworden; hoe is het christendom gehelleniseerd en hoeveel hellenisme is verchristelijkt? Deze vraagstukken, die zovelen boeien in onze dagen, worden door prof. Robbers in dit werk behandeld."