Nadat Columbus bij toeval Amerika had ontdekt, was één belangrijk raadsel nog steeds onopgelost: was het mogelijk om via een westerse doorvaart Indië te bereiken? Met steun van de Spaanse koning rustte de Portugees Fernão de Magalhães in 1519 een konvooi van vijf schepen uit. Daarmee wilde hij gaan proberen langs een zuidelijke route in de Grote Oceaan terecht te komen. De opzet slaagde, maar wel ten koste van vier schepen en vele manschappen. Vooral de oversteek van de Grote Oceaan eiste door gebrek aan voedsel en water talrijke slachtoffers. Na het bereiken van de Indische archipel zou ook Magalhães omkomen. In een gevecht met de bevolking van Matan werd hij getroffen door een giftige pijl en stierf kort erna. Uiteindelijk keerden slechts achttien opvarenden terug in Spanje.Een van de overlevenden was de Italiaanse edelman Antonio Pigafetta, die een boeiend verslag uitbracht van de expeditie. Dit relaas zou de blik op de wereld voorgoed veranderen. Pigafetta had niet alleen oog voor de tumultueuze gebeurtenissen aan boord van de Spaanse schepen, maar beschreef ook met veel gevoel voor detail landschappen en volkeren die nog niet eerder door Europeanen waren gezien.Théo Buckinx heeft het verhaal van Magalhães' ontdekkingsreis nu voor het eerst in het Nederlands vertaald. Hij baseerde zich daarbij op een van de vroegste handschriften die ons is overgeleverd. Daaruit zijn ook de illustraties overgenomen. De tekst is bovendien voorzien van een nawoord en enkele korte toelichtingen.Théo Buckinx vertaalde eerder onder andere werk van Duby, Rabelais en Sade.