Bloemlezing uit het werk van George Macdonald.

C.S. Lewis (1898-1963) blijft nieuwe lezers trekken, maar wat las hij zelf? Te veel om op te noemen. Toch was er een schrijver voor hem duidelijk de belangrijkste: George Macdonald (1824-1905), een vrijgevochten Schotse predikant, romancier en fantasy-auteur.
Lezers van Lewis' autobiografie, Verrast door vreugde, herinneren zich zonder mankeren de passage over zijn ontdekking van Macdonald, maart 1916.

Bijna dertig jaar later, kort nadat Lewis een bekende christelijke schrijver was geworden, besloot hij duidelijkheid te geven over het belang van Macdonald voor zijn leven en werk. Eerst voerde hij hem als personage op in zijn novelle De grote scheiding. Daarna maakte hij een selectie van 365 fragmenten uit het werk van George Macdonald. Dit boekje van Lewis is nu eindelijk vertaald.

Een boekje van Lewis? Ja, alleen al door de sublieme en uitvoerige inleiding. Maar ook de selectie zou niemand anders zo gemaakt hebben. Het boek is geen afspiegeling van Macdonalds omvangrijke oeuvre als geheel, maar van zijn geloofsonderwijs.

De meeste fragmenten komen uit drie twaaltallen meditaties, Unspoken sermons, waarvan Lewis zegt:
Aan dat werk heb ik wel ongeveer zoveel te danken als een mens aan een ander mens te danken kan hebben; en bijna iedere serieuze geïnteresseerde die ik ermee heb laten kennismaken zegt dat hij er veel hulp van ondervonden heeft.