Bewoningssporen uit de IJzertijd en de Romeinse tijd bij Kesteren is een deel van een inheemse nederzetting uit de Romeinse tijd opgegraven. Vijf huisplattegronden en een groot aantal voorwerpen geven een beeld van deze agrarische nederzetting, die werd bewoond van de eerste tot de derde eeuw na Chr. De bewoners bedreven zowel akkerbouw als veeteelt en hadden vanaf het begin contact met Romeinse militairen die de noordgrens van het Romeinse rijk bewaakten. Mogelijk fokten ze voor hen zelfs paarden. In veel opzichten hielden ze echter vast aan hun eigen cultuur: ze verwerkten geen Romeinse kruiden in hun voedsel en lijken vrijwel geen muntgeld te hebben gebruikt.

Dezelfde nederzettingslocatie, een wat hoger gelegen, zandige rug in het rivierengebied, was blijkens de opgraving al bewoond geweest in de midden-ijzertijd (vijfde tot derde eeuw v. Chr.). In de zwerm paalsporen een kenmerk van dergelijke ijzertijdnederzettingen in het rivierengebied kon een huisplattegrond worden herkend. Daarnaast waren er talloze spiekers: opslagplaatsen voor de graanoogst, die bestond uit gerst en emmertarwe. Bij de veeteelt lag de nadruk op het rund, dat vooral als leverancier van vlees en als trekkracht werd benut. Aan de noordkant werd de nederzetting begrensd door een greppel, een ongebruikelijk fenomeen voor deze periode.

Met twee losse uitvouwbare kaarten: 1. Alle-sporenkaart 2. Alle-sporen-periodekaart.