Fogazzaro werd geboren in Vicenza in een rijke familie. In 1864 behaalde hij een diploma rechten in Turijn . [5] Vervolgens verhuisde hij naar Milaan , waar hij de scapigliatura -beweging volgde . In 1869 was hij terug in Vicenza om als advocaat te werken, maar hij verliet dit werk al snel om fulltime romanschrijver te worden.

Hij begon zijn literaire carrière bij Miranda , een poëtische romance (1874), in 1876 gevolgd door Valsolda , dat, in 1886 opnieuw gepubliceerd met aanzienlijke toevoegingen, misschien wel zijn belangrijkste claim als dichter vormt. Zijn romans, Malombra (1882), Daniele Cortis (1887), Misterio del Poeta (1888), behaalden aanzienlijk literair succes bij hun eerste publicatie, maar werden pas universeel populair toen ze in 1896 werden ontdekt en overgenomen door Franse critici . 6]

In het werk van Fogazzaro is er een voortdurend conflict tussen plichtsbesef en hartstochten, geloof en rede. In sommige gevallen brengt dit de gekwelde ziel van personages in mystieke ervaringen. Zijn meest populaire roman, Piccolo Mondo Antico (in het Engels ook wel The Patriot of The Little World of the Past genoemd ). De roman speelt zich af in de jaren 1850 in Valsolda , een kleine gemeenschap aan de oevers van het Meer van Lugano, waar hij het grootste deel van zijn leven doorbracht. Piccolo Mondo Antico heeft prachtige evocaties van het landschap en sterke karakteriseringen die de innerlijke psychologische onrust van de personages onthullen.

Fogazzaro toerde door Italië met het voorstel om Darwins evolutietheorie te verzoenen met het christendom. [7] Hij vond nieuwe interpretaties in positivistische en evolutionistische theorieën. De Rooms-Katholieke Kerk verbood zijn romans Il Santo (1905) in april 1906 en Leila (1910) in mei 1911. Hij stierf in 1911 in zijn geboorteplaats Vicenza .