Hardcover, in-8, in geïllustreerd FOEDRAAL met twee banden, fotografische herdruk én vertaling, 736 pp., met leeslinten. Het eerste volume bevat de inleiding en situering, de vertaalde tekst, de noten; het tweede bevat de anastatische herdruk van het Hoogduitse origineel. Alle prenten (de meeste van Dürer - 1471-1528) worden besproken in het aanhangsel. Dit werk, waarvan de eerste druk in 1494 verscheen, heeft gedurende honderden jaren grote invloed gehad binnen de Europese cultuur. Zo werd Erasmus' Lof der Zotheid (1511) er door beïnvloed. Anders dan bij 'De lof der zotheid' spelen de illustraties bij Brant een rol evenwaardig aan de tekst. Bij Erasmus blijft de tekst het hoofdingrediënt. Het Voorwoord van Ton Vink is beslist geen overbodige lectuur, wil men de invloed en de ware cultuurhistorische betekenis van het Narrenschip vatten en situeren.
Sebastian Brant (Straatsburg 1457/58-1521) studeerde rechten en klassieke talen in Basel. Na zijn studie keert hij terug naar Straatsburg alwaar hij een hoge ambtelijke functie (1503) bekleedt. Op verzoek van Maximiliaan I aanvaardt Brant later een aanstelling bij het gerechtshof in Speyer.

Op het Narrenschip varen 111 narren. Zij staan voor de menselijke dwaasheden en ijdelheden. Brant stelt in deze satire op rijm de misstanden van zijn tijd aan de kaak. De schaduw van de 'Grote Gelijkmaker' gaat ons toch steeds vooraf en in die zin zijn vele onzer daden slechts sotternijen. Dat de groten der aarde ons de weg wijzen naar nog grotere waanzin is een constante in dit werk. Best ware het - aldus Brant - hen op karren en schepen weg te voeren, zodat de maatschappij tot haar zinnen kan komen. Wie kan beweren dat dat vandaag niet evenzeer een goede maatregel zou zijn?

In de 'Mars der dwaasheid' (1984) schreef Barbara Tuchman