Weet je nog? Je werd in de auto gepropt (kinderen, de hond, papa, mama, de koeltas…), je ging op weg met miljoenen bedevaartgangers, in juli of augustus, allemaal aanhangers van de god van de file, honderden kilometers in een plakkerige hitte (geen air conditioning!)… en dat noemden ze dan vakantie! Papa zat natuurlijk achter het stuur. Ook al had mama haar rijbewijs, het was de taak van het hoofd van het gezin, de uitgeputte herder, om de blatende kudde naar het beloofde land te brengen. Doet er niet toe waar, als het er maar mooi weer was. Soms zette de hoeder met zijn almachtige rechterhand de radio aan. Dat jaar waren de zomerhits ‘Rien qu’une larme dans tes yeux’, ‘Et surtout ne m’oublie pas’, ’Vado via’ en ‘La maladie d’amour’. Over ‘La maladie d’amour’ gesproken… Mama Madeleine, Mado voor de intimi, lijdt daar sinds een paar maanden aan. Ze heeft er schoon genoeg van om schoenen te verkopen aan anonieme sokken vol gaten. Ze heeft er genoeg van te wachten tot haar man, striptekenaar, eindelijk een beetje doorbreekt. Mado wil een ander leven! Want de kilometers trekken voorbij en er is geen ontkomen aan de vervloekte rammelkast die haar leven is! Na vruchteloze ruzies en nog veel pijnlijker stiltes, besluit het echtpaar te scheiden. Maar niet meteen. Na de zomer pas. Dan kunnen de kinderen genieten van een laatste vakantie samen. Vakanties zijn toch de mooiste momenten uit het leven van een gezin? Je weet wel, die vakanties waarin je in een auto wordt gepropt en honderden kilometers rijdt in een plakkerige hitte… In ‘Mooie Zomers’ van Jordi Lafebre en Zidrou kom je Norman Rockwell en Frank Capra tegen. ‘Mooie Zomers’, waarin de auteurs ons - vrolijk springend van 1973 naar 1968 en van 1963 naar 1976 - deelgenoot maken van doldwaze situaties, kleine problemen en groot verdriet. Onvergetelijke momenten van het gezin Faldérault. Klim in hun rode Renault 4 Estérel en zet koers naar het zuiden voor een heerlijk fris bad.