Inleiding van het boek:

Na de Tweede Wereldoorlog gingen in Enschede de handen uit de mouwen. De puinhopen werden opgeruimd, er werd gebouwd en de bedrijven produceerden. Terugkijkend op hun kindertijd, praten veel mensen met enige weemoed over spelen op straat, winkeltjes op de hoek en iemand in de straat die telefoon had. Je mocht een rondje meerijden in de auto van de buurman en keek met alle vriendjes woensdagmiddag naar de enige tv in de buurt.
Sommigen mochten naar de middelbare school, anderen gingen naar kantoor of naar de fabriek.
Enschede groeide, buiten de Singels werden nieuwe wijken gebouwd. Een winkelcentrum was een nieuw begrip. Ook in het centrum van Enschede werd veel afgebroken om een brede verkeersader aan te leggen: de Boulevard 1945.
En toen het allemaal leek op te bloeien, verdween 'de textiel' in hoog tempo uit de stad. Al die 'open gaten' van textielfabrieken werden ingevuld met nieuwbouw. Je zou verdwalen als je tien jaar niet in je 'oude stad' was geweest.
Tussen 1945 en 1985 veranderde het Enschedese straatbeeld ingrijpend. Dat is te zien op de ansichtkaarten die vanuit Enschede de wereld in gestuurd werden. In het archief van de Stichting Historische Sociâteit Enschede-Lonneker en bij verzamelaars zijn ze te vinden.
Wij vonden dat ze niet alleen als 'plaatje' getoond moesten worden, maar dat ook de verhalen er bij verteld moesten worden. Uitgeverij Aprilis was dat van harte met ons eens.