OP EEN AVOND komt Sam van Dijk thuis en vindt zijn zuster Lisa op de vervallen verdieping die hij bewoont. Sam kookt een maaltijd voor hen. Tijdens het eten begint zijn zuster in hoog tempo sigaretten met hasjiesj te roken. Er ontwikkelt zich een lange, onsamenhangende monoloog waarin het verdriet van jaren versmelt met de liefde die zij zojuist is kwijtgeraakt. Dan, als Sam haar nauwelijks nog kan volgen, wendt Lisa zich voor het eerst direct tot hem. Jij weet het toch,' zei ze. Ze keek mij niet meer aan. Haar hoofd was gebogen, een geknakte sigaret lag in de volle asbak en walmde. De kruidige geur van hasjiesj kringelde om ons heen. 'Jij weet wat verdween.' Ze richtte zich op en sperde haar ogen open. 'Pappa en mamma,' zei ze, 'en God en het geheim van de liefde. Haar ogen vulden zich. Alleen de herinnering is gebleven,' zei ze, 'en de herinnering is niet genoeg, de herinnering is een groot verlangen.'
Het grote verlangen is de tweede roman van Marcel Möring, wiens debuut Mendels erfenis werd bekroond met de Geertjan Lubberhuizenprijs 1990. Tegen de achtergrond van stedelijk verval, bedelarij, geweld en sociale ongelijkheid zet Möring het verhaal van drie wezen, de tweeling Sam en Lisa en hun iets oudere broer Raph, die zoeken naar, en denken over, het laatste wat de mens in de ondergang redt: liefde, compassie en seks.
• Dat is wat Mörings werk in vergelijking met zijn generatiegenoten zo bijzonder maakt: anders dan het hunne is het geen demonstratie van de ambitie een hedendaagse of filosofische roman te schrijven, maar het ís er een Michaël Zeeman in de Volkskrant
• De roman heeft een grote evocatieve kracht die het de moeite waard maakt het verhaal te lezen en te herlezen - Anthony Mertens in De Groene