Aan het eind van de jaren dertig is Victor Klemperer door de nazi’s bijna volledig kaltgestellt: als Jood mag hij nauwelijks zijn huis in Dresden nog uit, niet meer doceren, geen auto meer rijden, geen bibliotheek meer bezoeken. In zijn isolement houdt hij niet alleen zijn inmiddels wereldberoemde dagboek bij, maar begint hij ook zijn autobiografi e te schrijven. In Curriculum vitae vertelt hij over het Joodse familieleven aan het eind van de negentiende eeuw, over zijn schooltijd en zijn hulpeloze jaren in het bedrijfsleven, zijn studie in Berlijn, München en Parijs, zijn journalistieke loopbaan, zijn wetenschappelijke carrière. Uitvoerig komt zijn leven als Duitse soldaat, onder andere aan het Vlaamse front, aan bod. Klemperer roept de hele fascinerende wereld van vóór en tijdens de Eerste Wereldoorlog op. Door dit boek loopt als een rode draad zijn houding tegenover het Jodendom en de Duitse maatschappij: anders dan zijn broers wenst hij zijn Joodse achtergrond op geen enkel moment te loochenen – maar tegelijk wil hij als Duitser worden beschouwd. Het toenemende antisemitisme in Duitsland maakt het hem steeds moeilijker, maar hij houdt verbeten vast aan wie hij is: iemand die gepokt en gemazeld is in de Duitse cultuur en het beste daarvan te vuur en te zwaard verdedigt. Curriculum vitae is het onthutsende verslag van een leven tegen steeds meer verdrukking in.