AMA ADHE De stem die nog weet 'Ik ben nu vrij. Er staan geen bewakers meer bij mijn deur. Ik heb genoeg te eten. Maar een balling kan de afgesneden wortels van de eerste levensjaren, die kostbare herinneringen die je altijd in je hart draagt, niet vergeten. Elk uur van de dag denk ik aan familieleden en vrienden van wie botten zijn opgegaan in de aarde waar nu vreemdelingen overheen lopen.' Zo begint het ongelooflijke verhaal van Adhe Tapontsang, of Ama Adhe, zoals de meesten haar vol genegenheid kennen. In 1987 mocht Adhe Tibet verlaten op voorwaarde dat ze nooit zou praten over de wreedheden die ze had onder- gaan tijdens haar zevenentwintigjarige gevangenschap. Hoewel ze niet weg wilde uit haar geboortestreek in het hooggebergte van Oost-Tibet, waar ze een gelukkige jeugd had gehad, wilde ze aan de buitenwereld laten weten hoe onmenselijk de omstandigheden waren waaronder zij en talloze anderen hebben geleden na de Chinese invasie in 1950. Ze wilde de wereld verslag doen van de verwoesting van de boeddhistische kloosters en de hongersnood als gevolg van het beleid van de Chinese regering. Ze wilde de wereld vooral vertellen over de duizenden Tibetanen die zijn gefolterd en in de gevangenis gegooid. De stem die nog weet is het levensverhaal van een krachtige en vastberaden buiten- gewone Tibetaanse vrouw. Na het lezen van dit boek kun je Adhe Tapontsang onmogelijk vergeten, want zij is 'de stem die nog weet'.