De heilige van Umbrië is een dankbaar onderwerp voor elke biografie. Hij straalt in de eenvoudigste weergave van zijn levensfeiten; de onvergelijkelijke bekoring die na zeven
eeuwen nog onverminderd van hem uitgaat ieder, onverschillig of hij tot de oude Kerk behoort of niet, is tot in het kleinste feit dat wij over hen weten, aanwezig. De kleine heilige heeft de geniale onbevangenheid van de werkelijk oorspronkeliiken de geest van het Westers Christendom, en daarmede van het Westen tout court, een nieuwe wending gegeven. De gevoeligheid voor het menselijke, de zuivere aandacht voor de natuur, de liefdetaal van het hart, zij zijn spelenderwijs ontstaan uit zijn Kerstviering in Greccio, zijn spreken tot zijn zusterkens de vogels, zijn verliefd zuchten tot zijn bruid Vrouwe Armoede.

De dichter Schreurs heeft dit leven geschreven voor onze generatie; hij heeft daarbij facetten naar voren gebracht die veelal over bet hoofd gezien zijn. Hij heeft de dramaturg in Franciscus ontdekt, de speler die eIke situatie als vanzelf dramatisch beleeft en gestalte geeft. Vandaar een
levendige, beeldende kracht in dit rijke proza; met volle aandacht voor de bewogenheid van de tijd en de figuur speelt dit leven zich werkelijk af in de bergen en de dalen die de schrijver al pelgrimerend vertrouwd zijn geworden. De laatste hoofdstukken, over de Vernaberg, de wonde- tekenen des Heren welke Franciscus ontving, en bet eindeloze trekken met de stervende heilige., vormen een sterk hoogtepunt in een voortreffelijke biografie.