YAHYA HASSAN (Aarhus, 1995) is de zoon van Palestijnse ouders die in de jaren tachtig vanuit een vluchtelingenkamp naar Denemarken emigreerden. Hassan groeide op in een achterstandswijk en kwam op dertienjarige leeftijd in een internaat voor probleemjongeren terecht.
Daar ontwikkelde hij een grote belangstelling voor literatuur en hij begon gedichten te schrijven. Zijn debuutbundel werd lovend en als literair vernieuwend ontvangen door de Deense pers en maakte veel discussie los over de immigratieproblematiek. Er werden in Denemarken meer
dan 100.000 exemplaren van verkocht en het werd met diverse literaire prijzen bekroond, waaronder de prestigieuze Deense debutantenprijs.

Yahya Hassans debuut is zijn levensverhaal in gedichten: een aangrijpend coming-of-ageverhaal van een jonge Deens-Palestijnse immigrantenzoon, die teleurgesteld en boos is omdat hij zich in de steek gelaten voelt door zijn ouders. In directe bewoordingen beschrijft hij hoe zijn vader hem mishandelt en zijn moeder haar hoofd afwendt, en hoe hij zijn jongere broers en zussen probeert te beschermen tegen het geweld van zijn vader.



Hassans autobiografische dichtbundel is een aanklacht tegen zijn ouders, maar ook tegen moslimimmigranten in het algemeen, die volgens
hem met de Koran in de hand alles doen wat de Koran verbiedt. Met een virtuoos gevoel voor ritme en klank, rauwe en pure woorden, prachtige taalvondsten en scherpe observaties brengt Hassan een intens verhaal, dat compassie en verontwaardiging oproept en tegelijk belangrijke maatschappelijke problemen aansnijdt.