Van de achterflap:
Harry graaf Kessler was een gedreven, liberaal denkende aristocraat die zich inzette voor een verenigd Europa, het pacifisme, de Volkenbond en het Nietzsche-archief. Als diplomaat in dienst van de regering, maar ook als onafhankelijk kosmopoliet en kunstpromotor stond hij in contact met grote politici, industriëlen, denkers en kunstenaars van zijn tijd: Rathenau, Stresemann, Hauptmann, Rilke, Kurt Weill, George Grosz en John Heartfeld, Hij ontmoette Van Gogh en Max Beckmann, vlijde Friedrich Nietzsche in zijn doodskist, haalde Henri van der Velde naar Weimar (waarmee de basis voor het Bauhaus werd gelegd), liet Josephine Baker in zijn studeerkamer dansen en was bevriend met Isadora Duncan, werkte met Albert Einstein samen in de pacifistische beweging, en in het theater met figuren als Richard Strauss, Hugo von Hoffmannsthal, Diaghilev en Nijinski. Met een verbluffend oog voor detail tekent hij hun portret,
Kessler hield zevenenvijftig jaar lang, van 1880 tot aan zijn dood in 1937, een dagboek bij. Peter Claessens heeft een zorgvuldige keuze gemaakt uit zin dagboeknotities, die een ware goudmijn zijn voor wie geïnteresseerd is in de politieke en culturele ontwikkelingen ten tijde van de Weimarrepubliek. 'De dans op de vulkaan' is een geschakeerde bundeling observaties van een prominent ooggetuige van de roerige jaren 1918-1933.
Harry graaf Kessler (1868-1937) werd in Parijs geboren als zoon van een bankier uit Hamburg en een in Bombay geboren moeder van Ierse landadel. Hij was diplomaat, kunstkenner en schrijver. Hij ontwikkelde zich tot een van de fascinerendste chroniqueurs van het politiek-culturele leven van de Wilhelminische tijd en de Weimarrepubliek, en verkeerde in Berlijn, Parijs en Londen onder de groten der aarde.