In Vlaanderen is de maatschappelijke aanvaarding van holebi’s en transgenders vrij groot. Dat was ooit anders. In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw dacht men nog dat homoseksualiteit kon genezen worden en dat jongeren homoseksueel werden als ze door een ouder iemand werden verleid. Pakweg vijftig jaar later is de situatie van holebi’s en transgenders sterk veranderd. Het burgerlijk huwelijk werd opengesteld voor partners van hetzelfde geslacht en ook adoptie werd mogelijk voor homo- en lesbienneparen.Dit gebeurde echter niet zonder slag of stoot...
Via een erfgoedproject verzamelde het Roze Huis-çavaria Antwerpen getuigenissen over de holebi- en transgenderstrijd in ons land sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw. Aan de hand van die getuigenissen wordt in dit boek een geschiedenis geschetst van deze emancipatiestrijd in Vlaanderen, met aandacht voor zowel de maatschappelijke context, de internationale ontwikkelingen, als het dagelijks leven van holebi’s en transgenders.
De geschiedenis van minderheden blijft vaak onderbelicht in de algemene geschiedschrijving van een land. Nochtans geeft de positie van holebi’s en transgenders een goed beeld van de verworven vrijheden in een samenleving. Bovendien heeft België op een aantal punten een voortrekkersrol gespeeld in de emancipatie van holebi’s en transgenders.
Dit boek helpt ons te onthouden waar we vandaan komen en welke weg er nog moet worden afgelegd.
Het boek kadert in een erfgoedproject van Het Roze Huis-çavaria Antwerpen. Meer info vind je op de website www.holebipioniers.be